Op zaterdag 19 mei verzorgde evenementen bureau Vers Vermaak een festivalletje in het Utrechtse Centraal Museum, in het kader van de God Save The Queen tentoonstelling, die daar nog tot 11 juni te bezoeken valt. Het was een fijne, warme lentedag, dus het kon gelijk al niet stuk. Terwijl in de Refter en buiten in de tuin de gitaren ronkten, de bassen en de drums bonkten, en zangers ziel en zaligheid in de microfoon bliezen, werd er in het broeierige Auditorium in een door Ilga Minjon geprogrammeerde This Is Not A Punk Lecture gereflecteerd op de vraag hoe het toch in godsnaam mogelijk is dat punk, zonder echte antwoorden te bieden voor de toekomst, toch ook vandaag nog zo’n weerslag heeft.
Leonor Jonker schetste ter inleiding de opkomst van de punk in Nederland, en de diverse wijzen waarop het ‘punk’ ideeën- en beeldengoed zich in onze cultuur wortelde.
Angus Buchan verhaalde hoe punk zijn leven veranderde. “Punk-revival, dat is onzin,” vond hij, want punk - échte punk - is een manier van leven, een attitude, een mentaliteit, die sinds het begin nooit meer is weggeweest.
Maar zou die attitude, die ‘do-it-yourself’ mentaliteit, in deze tijd van hernieuwde crisis, weer tot net zo’n creatieve explosie kunnen leiden als dertig, vijfendertig jaar geleden het geval was, vroegen sprekers en toehoorders zich af? Een open vraag, natuurlijk, maar aardig om te merken dat de jongeren onder de aanwezigen geneigd waren tot een volmondig ‘ja!’, terwijl de oudgedienden wat skeptischer leken.
Harold Schellinx, die het in zijn afleiding meer over YltrA dan over ULTRA had, trok er een regenjas bij aan. Want buiten mocht de zon dan schijnen, we zitten tegenwoordig natuurlijk desondanks in wel héél zwaar weer. De ‘do-it-yourself’ attitude is daarbij zoiets als een paraplu die we kunnen opsteken, en Schellinx gaf een sneak-preview van ‘De Geluidsbarrière’, een - zowaar - nationaal do-it-yourself kunstwerk, dat hij samen met Geert-Jan Hobijn en Kevin Schuit had bedacht, en dat hij als ras-optimist in het kader van de aanstaande 55e Biënnale al op het San Marco plein in Venetië voor zich zag.
Of die Geluidsbarrière daar ooit ook in het echt zal zijn te beleven?
De toekomst zal het leren.
Zolang er nog niks is, kan alles er nog komen.
